Nieuwe fiets, VSF t-randonneur

Shimano 105, racestuur, schwalbe marathon race 35mm, 40lux koplamp met shimano naafdynamo, Brooks B17 zadel, racktime achterdrager, tektro mini V-brakes, Exal velgen

Materiaal

Voor onze tocht naar Santiago werden volgende fietsen gebruikt:

Mama en zus Anne: Thompson Supersport van 2009

Schwalbe Marathon Plus, Shimano Alivio, bagagedrager vooraan van 12euro:), geen klikpedalen, vaste voorvork, Dandell tassen(af te raden)





Ik: mtb(merkloos) met scandium frame, fox voorvork:), Marathon banden, mix deore-lx, schijfremmen, Satori verhoger tussen vork en stuurpen (8cm hoger), extrawheel

Goedkope tandwielen (sunrace) en shimano ketting (HG53) hebben het gehaald. Eigenlijk mag je hier niet op besparen (zie verder).




Opmerkingen:

Extrawheel:
positief: *zeer goed bochtenwerk, licht, volgt perfect. Ideaal om een mtb-trektocht te maken.
negatief: *gevaarlijk in de afdaling, begint namelijk te slingeren. Ik ben hierdoor aan 62km/h gevallen.

Tips om mtb om te vormen naar vakantiefiets:
-Zorg dat je mtb oogjes heeft om een bagagedrager aan te monteren (aanhanger is geen optie)
-Schijfremmen zijn ongeschikt: duur, moeilijk te herstellen, de schijfremmen zijn fragiel: bij mij kwamen er 2 knikjes in de schijf waardoor het voorwiel afgeremd werd).
-Je hebt sterke wielen nodig, vooral het achterwiel krijgt het hard te verduren (gewicht fietser+bagage). Vervang dus eventueel enkel het achterwiel.
-Monteer handvaten type Ergon (ZEG heeft ook een goede variant). Dit voorkomt pijn in handen en polsen.
-Eventueel ander zadel (zie verder).

Zadels:
Het is belangrijk om goed doordacht een zadel te kiezen. Kies voor een hard zadel (gel is uit den boze!) ,zoals een lederen Brooks. Zo'n Brooks past zich namelijk aan uw eigen achterwerk aan, zodat zadelpijn voorgoed voorbij is. Het is wel iets duurder (internet rond 60euro) ,maar gaat levenslang mee.
Er is een reden waarom je beter voor een hard zadel kiest:
in een zacht zadel zak je teveel in. Zo voelt dat wel comfortabel in het begin, maar na een tijd worden de bloedvaten afgesneden waardoor er zadelpijn ontstaat.
Test daarom een zadel altijd in een lange rit voor u ermee op reis vertrekt!
Op foto: Brooks B17

Loppem-Santiago de Compostela ‘09

Loppem-Santiago de Compostela ‘09



Inleiding

Vorig jaar hebben we met het hele gezin een kanotrektocht gemaakt in het zuiden van Zweden en dat was goed meegevallen. Voor dit jaar zochten we opnieuw een actieve vakantie.
Ik had al enkele tochten naar Nederland gemaakt en had de microbe van het fietsen te pakken. Ik stelde voor om een trektocht te maken en we kozen uiteindelijk voor Santiago de Compostela. De voorbereiding kon beginnen!
Omdat mama slechts 25 dagen vakantie had besloot ze om slechts tot Pamplona te fietsen, waar Anne haar zou vervangen. Van de paasvakantie tot de zomervakantie hebben we enkele voorbereidende tochten gemaakt om het materiaal te testen en onze conditie wat op te krikken. Mama begon met de fiets naar haar werk te fietsen wat toch een 40km is heen en terug. We sloten ons aan bij het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela. We kochten de boekjes van Clemens Sweerman. Hier zijn we zeer tevreden van omdat het zeer gemakkelijk is om de route te volgen en je ook veel geschiedenis krijgt. Mama kocht een nieuwe fiets en ik paste zijn mountainbike aan. Anne regelde de terugroute en boekte alle vluchten. Ik was de reisleider en mecanicien. We kregen veel steun en moeke sponsorde ons. We vertrokken op 1 juli en de terugvlucht was op 31 juli.




Dag 1, 1/07/’09 Loppem-Doornik, 112km

Uitgezwaaid door moeke en buurman Marc vertrokken we om 8u. Om 10u aten we lekkere croissants die moeke ons meegegeven had. We fietsten vlot door en bereikten rond 13u het Bossuit-kanaal. We picknickten en rustten wat aan een mooie vijver. Omstreeks 16u waren we op de camping L’orient. We bakten een lekker stukje vlees en daarna gingen we Doornik bezoeken. We moesten goed oppassen want het is een erg fietsonvriendelijke stad. De enige fietsers die je hier ziet zijn zotte toeristen! Vanaf hier volgen we de St.Jacobs fietsroute van Clemens Sweerman.




Dag 2, Doornik-St Quentin, 117km

We zijn van plan om elke dag om 6u op te staan, zodat we geen last hebben van de warmte over de middag.
We fietsten goed door langst de Schelde. We staken de grens over en het Forêt de Marchenne bood wat verfrissing. Daarna Cambrai: de route kwijtgeraakt, heel heel warm, en moeilijk terug uit Cambrai geraakt. Eindelijk terug op de route geraakt en toen was er een omleiding… In totaal 1u30 verloren. In het eerste café iets fris gedronken om er terug tegenaan te kunnen en dan terug verder. Daarna wilde Wouter nog een mtb-weggetje uitproberen en we kwamen gelukkig goed uit. Vanaf nu begon het op en af te gaan en topsnelheid van mama: 42km/h! Spijtig dat we langs de bron van de Schelde zijn gefietst, het was maar 300m van de route, maar ze was niet aangeduid… Uiteindelijk bereikten we St.Quintin langs het St.Quinten kanaal. Op de camping ontmoetten we nog 2 andere fietskoppels en een pelgrim van Gent die voor de 3e keer al naar Santiago stapt!!! Deze man was reeds 70jaar oud, maar dat zou je zeker niet zeggen. Het was leuk om naar al zijn verhalen te luisteren over zijn vele trektochten.



Dag 3, St.Quintin-Liancourt, 134km

Het was een woelige nacht met zwaar onweer dat 3maal opnieuw begon. Evenwijdig met de Somme raakten we gemakkelijk uit St.Quintin. Het is minder warm maar er is meer wind waardoor het lastig klimmen en traag dalen is. Even in Noyon rondgereden, mooie kathedraal en speciale bibliotheek (geen foto’s van omdat toestel van de warmte wist). ’s Middags gepicknickt aan een riviertje en een muzikant zorgde voor mooie klarinet muziek. Anne sms’t dat ze geslaagd is! Door het bos van Compiègne en daarna was er weer een omleiding. Ik probeerde om even de GR te volgen en met het kompas vonden we die ook. We kwamen moe aan in Breuil Le Vert maar we hadden niet goed gelezen: de camping lag 5km van de route in Liancourt. Eerst dachten we van op het gemeentepleintje te kamperen maar uiteindelijk vonden we toch de moed om door te rijden. Spijtig genoeg klopte de 5km niet en het waren er uiteindelijk 12. Moe kwamen we op een marginale camping aan. Vlug gaan slapen.




Dag 4, Liancourt-Goussonville, 95km

Vlot terug op de route geraakt. We zijn onder de indruk van de mooie bossen en velden.
Van de bakker in Ansecq kregen we gratis meringues om ons wat extra moed te geven. Wat zijn de mensen hier toch vriendelijk! Verschillende zware klimmetjes en even een bang momentje toen mijn extra-wiel begon te slingeren aan 55km/h. Gelukkig kreeg hij zijn fiets nog onder controle. Nu nooit meer zo snel naar beneden (wordt vervolgd). Een klein probleem met de versnellingen was snel opgelost. Aangekomen op een luxe-camping “Canada” paella gegeten: heerlijk! Ook nieuwe remblokken gestoken op mama haar fiets. Nog even bijgepraat met de buren. Het fototoestel liet het vandaag afweten dus geen foto’s.




Dag 5, Goussonville-Chartres, 78km

Het is nu minder warm en we rijden tussen de velden en ook zien we veel paarden. In Maintenon zien we een mooi kasteel en we picknickten aan de l’Eure: we vielen alle twee in slaap! Terwijl we fietsten rees de kathedraal beetje bij beetje op vanachter de heuvel. We vroegen ons af wat de pelgrims vroeger dachten toen ze dit indrukwekkende zicht hadden op de reusachtige kathedraal. We vonden de camping niet zo goed. We hadden, zonder het zelf te beseffen volledig rond Chartres gefietst! We moesten er eens goed mee lachen. Eenmaal op de camping ontmoetten we nog een aantal andere pelgrims. Dit is toch altijd leuk hoor om je verhalen te kunnen delen. Lekker gekookt: veel kip, pasta en groenten. Daarna nog een avondwandeling gedaan naar het centrum, de kathedraal.



Dag 6, Chartres- Vendôme

Na afscheid te hebben genomen van de andere sympathieke Santiago-gangers vertrokken we.
Het duurde even voor we de route terugvonden, maar dan gingen we vlot vooruit tussen de graanschuur van Frankrijk: weeral veel velden. De weggetjes worden steeds smaller; dus ook bijna geen auto’s meer en de dorpen liggen verder uit elkaar. Het is hier zeer rustig en mooi fietsen in het uitgestrekte landschap. In Bonneville was het markt en we kochten brood, fruit en vlees. De tocht was niet zo zwaar: geen grote klimmen. In Châteaudun aten we onze picknick smakelijk op. Mooie bloemen hier! Daarna keken we even naar het kasteel met zijn donjon. Maar dan kwam er een onvoorziene steile klim die mama te voet nam voor één keer. In de namiddag kregen we twee kleine regenbuitjes en reden we steeds langs en over de Loire-rivier. Rond 17u bereikten we Vendôme. Vlug de tent opgezet en eerst boodschappen gedaan. We kochten een fototoestel zodat we terug foto’s kunnen nemen. Vanavond is het worst met pasta en pesto en groenten. We plannen om morgenvroeg de stad te bekijken.




Dag 7, Vendôme-Tours, 90km

We stonden zoals altijd om 6u op. We waren verrast toen we de wel zeer indrukwekkende gevel zagen van de Gotische kerk. De bakkersvrouw nodigde ons uit om de bakkerij te bezoeken. We hadden een toffe babbel met de bakker en zijn knecht. We bezochten nog het château en hadden een mooi zicht op de stad. Zo vertrokken we wel wat later. ’s Middags aten we aan de Brenne-rivier en nu stak een sterke wind op: tegenwind. De graanvelden veranderden geleidelijk in wijnvelden,maïs,zonnebloemen en koeien. Ronde 15u kwamen we in Tours aan en staken de Loire over. We aten een 4-uurtje op het plein voor de St Gatien kathedraal en dan verlieten we vlot Tours met een regenbui erbij. Om 18u arriveerden we op de camping*** te Viegné, 15km buiten Tours. Nu gaan we iets gaan eten in het campingrestaurant.



Dag 8, Tours-Poitiers, 93km

Terug tussen de velden omhoog en omlaag. We kwamen een mooi dorpje tegen met op het stadsplein een mooi smeedwerk. We aten koekebrood en fietsten stevig 65km tot Châteaurault. We picknickten aan de Vienne waar een visdiefje ons spektakel gaf en trachtte vis uit de rivier te pakken. We reden nog naar de St-Jakobskerk en dan weer door naar Poitiers. Eerst weer wat zoekwerk om uit de stad te geraken en dan langs kleine weggetjes naar de camping. We zagen nog verschillende roofvogels. Op de camping lekker gegeten: kip met couscous. Terug vroeg gaan slapen.



Dag 9, Poitiers-Melle, 85km

Een beetje overslapen en vertrokken naar Poitiers. Daar gemakkelijk het stadscentrum gevonden met z’n mooie kerken en straatjes. De Romaanse bouwstijl bekoren ons meer dan de Gotische. Ook zagen we nog een hele oude dorpskapel uit de 4e eeuw. Daarna goed doorgefietst tot we weer wat km’s hadden. Gegeten en doorgereden naar Melle. Daar kwamen we op de goedkope camping municipal aan. Daar stonden nog andere “pelgrims” uit Nederland. We vonden het grappig dat ze aan het zagen waren over hun zware bagage, terwijl ze opblaasbare zeteltjes, een broodplankje,… meesleurden. We moesten ons wat inhouden niet te lachen. De avondwandeling viel wat tegen omdat Melle niet zo verzorgd is. In een romaans kerkje rook het naar dierenvoeding. Ze hielden namelijk een experiment met parkieten!




Dag 10, Melle-Saintes, 95km

Goed opgestaan, gegeten en afscheid genomen van de Nederlanders. Vlot gereden tot de 1e bezienswaardigheid: een duiventil van een vroeger kasteel. Aangezien er plaats was voor 2000 duiven, was men te weten te komen dat het landgoed van het kasteel 2000ha groot moest zijn! Een heel mooie tocht tussen de zonnebloemvelden en een mooi woud bracht ons naar de volgende Romaanse kerkjes. Terug onze lekkere koek gegeten van de boulangerie en terug verder gereden door het glooiende landschap tot we aan een 9e eeuws kerkje te Fenioux waren. Daar stond een dodenlantaarn, waarvan het licht de ziel van de overledene laat herinneren. Verder gereden tot Saintes. Veel bezienswaardigheden: l’ arc du triomphe, l’abbaye des dôme en het Romeinse amfitheater. Er was daar een gite voor pelgrimgangers waar we een Canadees spraken die te voet van Parijs was vertrokken. We waren plots uit het centrum en zagen geen winkels meer. Dan maar het noodrantsoen gebruiken vanavond. We vonden de camping “Air Naturelle” bij een paardenmanege. We mochten daar gratis kamperen, hadden een tafel en een privé-zwembad! Heerlijk.




Dag 11, Saintes-Lacanau 110km

We hadden weinig ontbijt en hoopten snel een bakker te vinden. Onderweg was het zeer mooi: zonnebloemvelden en wijnvelden, maar geen bakker tot Royan… Daar naar de eerste winkel gegaan en lekkere croissants gekocht. Dan naar de haven gereden voor de overzet naar Pointe de Grave. We moesten wel 40min wachten. Bij het afrijden van de boot werden we bijna vergast door al de auto’s. Dan via Soulac naar Amelie plage en verder door de Landes over de o zo typische fietspaden. Onderweg herstelde Wouter een band van twee Duitse meisjes. We stopten af en toe nog om iets te eten en besloten tot Lacanau te fietsen. Ik vind dit het mooiste fietspad van de hele reis (zie foto). Enig nadeel: telkens als er tegenliggers waren moesten we afstappen omdat het zo smal is. Maar we wisten niet dat Lacanau een heel druk, mondain en toeristisch dorp is. We gingen naar het toeristisch bureau, maar een camping hier vinden is praktisch niet mogelijk. We hadden ondertussen wel al 110km gereden en hadden niet veel zin om nog verder te gaan. We trokken onze stoute schoenen aan en smeekten aan de accueil voor een plaatsje. Met heel veel moeite kregen we een plaatsje (van 40euro voor eerder een parkeerplaats). Onze maatschappijkritiek kwam naar boven. Ik zette de tent op, mama kookte en het smaakte.




Dag 12, Lacanau-Salles 78km

De tocht begon in de mooie bossen van de Landes. De krekels waren al wakker, maar in de bossen was er nog niemand. Heerlijke fietstocht door de bossen met aan 10-uurtje aan de Atlantische oceaan. We genoten van de zeelucht. Terug op de fiets nog een eind door de bossen en dan heel de tijd een mooi fietspad langs de baai. ’s Middags aten we onze picknick in een oesterhaventje: Audenge. We gingen verder richting Biganos waar we 3 jaar geleden 2 weken gekampeerd hadden. We wilden boodschappen doen, maar tot onze verbazing was de Auchan dicht?? Ook in de volgende dorpen was alles dicht. Dan maar stoppen in Salles waar we ook konden gaan eten. Op de camping kwamen ook Britten op een tandem toe. Bij het schrijven van dit verslag merk ik dat het vandaag zondag is en natuurlijk is alles dan dicht! We hebben ook nog gezwommen in het zwembad van de camping. Ondertussen is het terug zeer warm geworden.




Dag 13, Salles- Péliou 110km

Er stond ons een warme dag te wachten, dus terug vroeg weg. Het was zo’n mooi, recht fietspad dat we helaas 10km te ver reden. Ik was dat rechte fietspad de laatste 3 dagen gewoon geraakt en moest nog amper op de kaart keken... Daarna reden we door de dennenbossen (voor de verandering), rechte wegen, kilometers en kilometers lang in de warmte. Het was een saaie tocht. We passeerden een wandelaar die ook naar Santiago ging. De weg waarop we momenteel aan het fietsen waren was maar liefst 35km lang. Ocharme die vrouw! Ze had nog een zware dag tegemoet. Ze nam afscheid met de woorden: Dieu est avec vous! We picknickten in Labouhere en dan terug door de dennenbossen die helaas geen schaduw gaven. We dronken iets fris op een terrasje en deden nog wat inkopen en de bazin van het café zei dat de plaats waar we vanavond gingen kamperen heel mooi was. Dat gaf terug moed en nu kwam er terug war afwisseling in het landschap. De dag was lastig maar de camping à la ferme was inderdaad zalig! Het oud vrouwtje hield een lijst bij van alle pelgrims die daar al geweest waren en we kregen een zeer mooie stempel.




Dag 14, Péliou- Peyrehorade 65km

Na het onweer van vannacht sliepen we wat langer: tot 7u. De boerin kwam nog afscheid nemen en wenste ons nog een goede reis. Het was afgekoeld en het rijden ging vlot tot Dax. Daar dachten we inkopen te doen, maar het is 14/7: nationale feestdag. Men heeft in de geschiedenis deze datum gekozen, omdat het de dag was van de bestorming van de Bastille met als gevolg het vallen van het absolutisme.
Dan maar doorrijden in de hoop nog een bakker te vinden. Tot eindelijk in Peyrehorade een bakker open was tot 13u. Daar gepicknickt en dan naar de camping à la ferme 2km verderop. Het landschap is ondertussen verandert in weiden, loofbomen, paarden en terug klimmetjes. We bezochten l’abbaye d’Arthous en aten een zalige pizza aan de rivier. Achter de camping is een kiwikwekerij.




Dag 15, Peyrehorade- Jean-Pied-de-Port 71km

Vandaag eerst naar de bakker geweest om geen problemen meer te hebben met het brood. Dan een mooie fietstocht steeds op en af. Tussen de weiden, bossen, maïsvelden maar nu begint het al wat pittiger te worden. We picknickten in Ostabat. Hier kwamen vroeger 3 routes samen. We zagen heel regelmatig roofvogels. Rond 3u arriveerden we in St. Jean Pied de Port. Toen we door de Porte St.Jaques reden kregen we eigenlijk voor het eerst een pelgrimsgevoel. St.Jean Pied de Port is namelijk zeer gekend om de pelgrimsroute die er passeert, je hebt hier de eerste refuge voor pelgrims, overal kan je souvenirs kopen…We vonden de refuge en werden hartelijk onthaald. Onze fietsen konden we wegzetten in een hok. De douche deed deugd en we hebben voor de eerste keer een bed! We deden een boodschap naar de fietswinkel en bezochten de citadel die een prachtig zicht gaf op de Pyreneeën. Ook bezochten we nog het museum van de St. Jacobs route in een oud gevang. Nu iets gaan eten, want we kunnen niet koken in de refuge. We kozen beide een menu pèlerin: soep of sla; varkensvlees met Baskische saus en frietjes; citroenijs. Lekker!
Mama lag vroeg onder de wol en ik praatte nog wat met pèlerins.






ag 16, St. Jean-Pied-de-Port_Espinal 41km

Vroeg wakker want iedereen vertrekt vroeg uit de refuge. We moesten geen tent afbreken zodat we reeds vroeg vertrokken voor de tocht door de Pyreneeën. Het was zelfs nog mistig en fris dus. In het begin ging het nog wat op en af maar dan begon een lange klim van 16km. Elk op ons eigen tempo haalden we om 11u de Puerto de Ibaneta (1057m) en hadden we een prachtig zicht op de Pyreneeën. De zon was erdoor gekomen en de mist weg en we konden ver zien. We hadden honger en we aten onze koeken op. Omdat we nog enkele dagen hebben om tot Pamplona te fietsen moeten we maar weinig kilometers per dag doen. Daarom besloot ik om zonder bagage nog een stuk verder te klimmen: 400m stijgen. Boven had ik een fantastisch zicht! Ik ontmoette boven nog enkele pèlerins die verwondert waren dat ik nog een extraatje deed. Ondertussen keek mama naar een 10-tal gieren…prachtig! Na gegeten te hebben reden we naar beneden. In Roncesvalles deden we inkopen. Om 14u waren we al op de camping in Espinal. We zochten een plekje in de schaduw want het was snikheet.





Dag 17, Espinal- Pamplona 45km

Het was een gemakkelijke tocht vandaag, dus een uurtje langer slapen. In de friste v.d. morgen vertrokken we richting van Pamplona: steeds dalen met slechts 1 klim van 3km. Ons fietsgemiddelde lag op 20km/h. Tegen 11u waren we in Pamplona: moeilijk om je te oriënteren maar het lukte toch. We vonden de camping vlot en installeerden ons en bakten een eitje als picknick. Een beetje gerust en dan met de fiets naar de winkel: niet gemakkelijk met de fiets door die grote stad. We moesten door een tunnel en hadden pas in het terugkomen gezien dat het verboden was voor fietsers… In die tunnel hebben we ons wel goed geamuseerd: het tochtte er en zonder al te veel moeite gingen we 50km/h! Lekker gegeten en nu wachten tot Anne komt!




Dag 18, JOUR DU CHANGEMENT, Pamplona, 6km

Vanaf hier gaat Anne verder in mama’s plaats. Een dagje rustig samen bijpraten omringd door (jumpende) Nederlanders.
Samen iets gegeten op de camping en verder vooral geluierd. Anne en ik testten het zwembad uit terwijl mama wat probeerde te slapen voor de nachtrust die ze vannacht zal moeten missen: eerst zal ze de taxi naar het busstation nemen, dan met 2 bussen tot aan het vliegveld van Madrid om dan rond de middag haar vliegtuig te nemen naar Charleroi.




Dag 19, Pamplona- Los Arcos 80km

"Vanaf hier schreef Anne verder".
We vertrokken reeds vroeg om de gevreesde Spaanse hitte te vermijden. Het werd een mooie tocht met veel op en af. Af en toe een zware klim. We fietsen door een prachtig landschap met vele mooie steden zoals Estella en Puente la Reina. Puente la Reina is bekend omdat hier enkele routes samenkomen en vanwege de bekende brug die gebouwd is door de koningin. We passeerden het Ermita de Eunate, een zeer mooie kapel. Onderweg hielp Wouter nog een local met het vastzetten van zijn “versnellingending”. Het werd zeer warm. In het Monasterio de Irache konden we gratis wijn en water krijgen. Dit komt omdat het klooster verscholen ligt achter een wijnfabriek en ter compensatie heeft de fabriek een kraantje geïnstalleerd voor de pelgrims. Reeds om 15u30 kwamen we aan op de “camping”; VLAAMS uitgebate herberg. We aten ons geïmproviseerd menu (aardappelen, worst, ketchup! en wortelen) met veel smaak op. Onze snelheid lag tussen de 8 en 57 km/h wat genoeg zegt over hoe lastig deze eerste dag voor mij was. Wouter zegt dat Spanje veel lastiger is dan Frankrijk.




Dag 20, Verjaardag van Wouter, Los Arcos-Berceo 75km

Alweer vroeg vertrokken. Een prachtige, krachtige rit doorheen de heuvels (lees: bergachtige La Rioja). Zeer mooie natuur. Onderweg steeds meer pelgrims richting Santiago. Ook mooie afdalingen: 1 van 5km lang= relaxen aan 40km/h (zonder trappen) met de ogen open voor de onverwachte putten in het patchwork-wegdek. Na een lastig stuk, ondermeer door de hitte, goed aangekomen op de mooie camping met zwembad. Beiden moe maar voldaan door spectaculair mooie rit.
Later bleek dat dit 1 v.d. mooiste, al dan niet de mooiste, ritten was van heel de reis. Wat een mooi verjaardagscadeau! We zijn van plan om buiten te slapen.




Dag 21, Nationale feestdag Belgica, Berceo-Burgos 110km

Er direct ingevlogen met stukje te klimmen. Al snel onze truien uitgespeeld want reeds om 8u is het warm tijdens een klimmetje. Weer zeer mooie en warme rit. Praktisch niet verkeerd gereden. De overgang van de provincie La Rioja naar de provincie Burgos ging gepaard met een degradatie van het wegdek. Zeer mooi landschap wat het ferme klimmen de moeite waard maakt. Opmerkelijk veel vlinders gezien. Tot onze verbazing blijft het landschap bergachtig. We gaan nog een zware maar mooie tijd tegemoet. Omstreeks 18u aangekomen op de camping en enorm genoten van onze te eenvoudige maaltijd.
Vandaag fietsten we rond een hoogte van 900m.





Dag 22, Burgos-Frómista 74km

WIND. TE VEEL WIND
Vanaf hier fietsen we op de Tierra de Campos. Een groot plateau op ongeveer 900m hoogte. Het boekje zegt dat de wind hier parten kan spelen…
Het uitgestippelde traject van 100km viel iets te zwaar door te hevige tegenwind die van deze dag een hel maakte. Wel zeer mooie steden, dorpjes en kerken gepasseerd. De kathedraal van Burgos doet ons tegelijk denken aan een paleis en een burcht. We waren onder de indruk van Castrojeriz. Ondertussen is de wind nog steeds niet gedraaid en we blijven kilometerslang inbeuken op de wind. Over de middag half uurtje gerust wat erg deugd deed. In Frómista besloten we te stoppen en eten en een slaapplaats te zoeken. Wouter at 150g chocolade in 1 keer op. We hadden echt nood aan wat energie na de geleverde inspanning. In plaats van op de geplande camping slapen we in een nieuwe albergue voor slechts 3€/persoon. We aten lekkere spaghetti, de bereiding verliep enigszins wat moeilijk/hilarisch maar het leverde ons toch een perzik op! We hadden namelijk veel te veel gemaakt en we ruilde een portie spaghetti voor 2 perziken. Wouter deed de afwas zoals het een echte man betaamd. We zijn maar met 3 gasten in de albergue wat hopelijk bevorderlijk is voor onze nachtrust. We hopen dat morgen een iets minder winderige dag wordt of dan toch uit een andere, gunstigere richting.

Ons dagmenu:
Voorgerecht: Tomatensoepje met caprichos.
Hoofdgerecht: Spaghetti (vegi) met tomaten, paprika en iets komkommerachtig.
Dessert: Flan of meer dan 1 en perzik.
Drank: Sunny Delight, 79kcal/ glas van 200ml.




Dag 23, Frómista-Mansilla 92km

Voor de verandering terug veel wind maar niet constant op kop. Lang stuk wandelpad (18km) gedaan wat erg vermoeiend was door de keien. Wouter had het gemakkelijker met zijn mtb met vering. Landschap is minder mooi dan de vorige dagen wat voor saaiere ritten zorgt. Stukje gefietst zoals we in Afrika zaten, wel leuk. Fransen leren kennen waarvan de man fietst en de vrouw meegaat met de AUTO! De man zei dat ze van plan waren tot Mansilla te fietsen, wij een 15tal km daarvoor. Hij zei dat als we tot Mansilla zouden fietsen dat zijn vrouw voor ons ging koken.
Bij hen zijn we dus straks uitgenodigd. Tof! Spannend wat we op ons bordje gaan krijgen. Onderweg erg veel pelgrims gezien.




Dag 24, Mansilla-Sta.Catalina de Somoza 98km

We vertrokken laat: 9u. We geraakten er niet uit en het was duidelijk dat de tegenwind van de voorbije dagen zijn tol begint te eisen.
We deden toch een ferm pak km’s ondanks de weeral harde wind. Niet zo’n interessante tocht, voornamelijk saaie banen en verlaten dorpjes. We reden door Hospital de Orbigo die gekenmerkt wordt door de historische brug met maar liefst 18 bogen (ongeveer 200m lang). Enkel de laatste etappe van de dag ging door een mooi stadje: Astorga. Zeer middeleeuwse sfeer, evenals in de Spar.
Ook het dorpje waar we kamperen ,in een groot uitgevallen bloembak bij een albergue, is zeer mooi. Het dorpje bevindt zich aan het begin van een terug wat boeiender landschap. Hier eindigt de Tierra de Campos ongeveer en staan er terug wat serieuze bergen voor de boeg.
Weer heel wat pelgrims tegengekomen waaronder een Vlaming uit Ruislede, quelle coïncidence! Dan zit je in het grootste boerengat van Spanje en dan kom je een West-Vlaming tegen! Naast de felle wind heerst hier een aangename temperatuur. Enkel ’s nachts koelt het ferm af. Nu vroeg naar bed om fit te zijn voor de gevreesde (door Anne althans) Cruz de Ferro, of iets dat groot en steil is.




Dag 25, Sta. Catalina- Ponferrada 42km

« Cruz de Ferro »
Na een weeral korte en koude nacht begonnen we in de friste aan de beklimming van de Cruz de Ferro. Deze was veel minder zwaar dan verwacht. Omstreeks 11u bereikten we de top met geen mooi uitzicht en eveneens geen mooi standbeeld. Op de “top” was er namelijk een parking en een café dus dat viel tegen. De afdaling was prachtig qua uitzicht. Helaas kan het befaamde extrawiel van Wouter de hoge snelheden (62km/h) niet aan en was het gedaan met de pret. Het gebeurde in het eerste rechte stuk van de afdaling en Wouter liet zoals altijd zijn remmen los. Enige verschil was dat het steiler was dan anders en de snelheid liep dus zeer snel op. Het extrawiel begon te slingeren en Wouter kon zijn fiets niet meer onder controle krijgen waardoor hij viel. Hij stond direct terug op en het eerste wat we deden was al de bagage die over de weg uitgestrooid was aan de kant leggen. Dan konden we de schade eens bekijken: knieën, handen, rug, dij en elleboog liggen open. Gelukkig heeft Wouter geen kneuzingen. Zijn fiets heeft natuurlijk een zware klap gekregen maar zal de tocht nog kunnen voltooien. De derailleur is verbogen, het extrawiel moest terug in elkaar gestoken worden, het zadel staat schuin. Na wat oplapwerk en na wat hulp van andere pelgrims konden we de afdaling verderzetten. We moesten nog een 20tal km afdalen. Op ons gemak gingen we naar beneden. Omdat we steeds moesten remmen kregen we wat kramp in onze handen. Wouter had het moeilijk om te trappen omdat zijn broek tegen zijn dij schuurt. We geraakten dan toch in Ponferrada en we zochten de “Medico” op. Na lang zoeken en wachten werd Wouter verzorgd in het Koninginneziekenhuis door een zuster. Zij verzorgde de wonden zeer grondig en een doktor bekeek zijn heup eens. Opvallend is dat zelfs de doktor geen Engels kan. Even wat kalm aandoen is het resultaat.
We overnachten in een zeer grote albergue, niet ver van de stad en van het ziekenhuis.





Dag 26, Ponferrada-San Fiz 36km

Na een poging tot uitslapen (in een albergue moet iedereen om ong. 8u weg zijn) gingen we te voet de binnenstad van Ponferrada bezoeken. Na een uur hadden we alles gezien. Nog eens naar het hospital geweest om dan uiteindelijk op het gemak toch te beginnen fietsen. Rustig tot Villafranca, een mooie stad, en daar nuttigden we een welverdiend “menu peregrino”. Omdat Wouter zijn dij goed ingepakt is kan hij vlot fietsen. Hij heeft wel wat last van zijn handen door constant het stuur vast te moeten houden. Na een uurtje fietsen schitterende camping gevonden, te midden van de bergen aan een bergriviertje.
Zalige namiddag relaxen en genieten van het mooie maar vermoeiende weer.
Eerst waren we van plan om tot de Atlantische Oceaan te fietsen (Cabo Fisterra) maar dat zal nu niet meer lukken.





Dag 27, San Fiz-Sarria 68 km “Cebreiro”

Een beetje uitslapen (tot 8u30) en dan begonnen we aan de beklimming van de Cebreiro (dorpje op 1300m). Het was moeilijker dan de beklimming van de Cruz de Ferro. Het was niet alleen langer maar er zaten ook lange stukken met percentages tot 10% bij. Het uitzicht loonde de moeite na deze lange klim van ongeveer 20km. Op de winderige top aten we onze picknick op aan een van de sten tafels. Na wat op en af begonnen we aan de lange afdaling van 12km. Traag uiteraard. Onze maaltijd bestond weeral eens uit tonijn met tomatensap/puree. Morgen doen we het weer rustig aan alhoewel het toch nog sterk klimmen en dalen is tot Santiago. Wouter had vandaag weinig last en hij kan vlot doorfietsen, maar al die verbanden verversen is geen pretje.
Ps: We zijn er bijna!





Dag 28, Sarria-Melide 67km

We vertrokken pas om 10u07. Vandaag weeral klimmen en dalen. ’s Middags genoten van picknick in het fantastische Portomarin aan een stuwdam. Er zit een heel verhaal aan dit dorp: door de bouw van de stuwdam zou Portomarin namelijk onderlopen en dus hebben ze elke steen genummerd, afgebroken en de gebouwen hoger terug opgebouwd. Als je er op let dan zie je dat het centrum zeer ordelijk recht en ruim is.
Erg veel pelgrims onderweg uiteraard en ook veel fietsers. Het was een zware rit, Anne had het zwaar o.a. door knie en jeukend lichaam (lees: braïeboek, ze heeft we 100 muggenbeten!). Na nog een kort, leuk stukje van de wandelroute te hebben gevolgd kwamen we aan in onze slaapplaats, Melide.
De albergue bestaat uit een immense hangar met wooncontainers. Wel erg veel comfort, wat wel verdient is. Morgen fietsen we tot de eindbestemming: SANTIAGO!





Dag 29, Melide-Santiago!!! (ong. 70km, nog veel rondgereden op zoek naar camping)

Na een nacht vol gesnurk (zelfs Wouter heeft het gemerkt) mooi op tijd opgestaan en op zoek gegaan naar brood. Onze weg verdergezet richting Santiago, die jammer genoeg over redelijk saaie, drukke banen liep. Na veel op en af aangekomen te Santiago. Na wat klim en zoekwerk vonden we de kathedraal die precies uit een film van Lara Croft komt (smeekt om restauratie). En dan is het plots gedaan hé. Voor je het goed en wel beseft zit de reis er op en heb je het gehaald. We bleven even op het plein staan en het is mooi om al die pelgrims te zien die toekomen. We vinden het wel zeer spijtig dat het hele gebeuren sterk gecommercialiseerd is. Maar ja dat is wel te verwachten hé.
Spijtig dat het uitgerekend vandaag ,na 30 dagen zo goed als geen regen te hebben gehad, begint te regenen. Buiten ons op te warmen met heerlijk zelfgekookt eten (we hebben zelfs puree!) en in de tent te kruipen kunnen we niet veel doen.
Morgen bezoeken we de stad.





Dag 30, Santiago

Na eindelijk eens te kunnen uitslapen genoten we van een dagje Santiago. Door het mooie weer een groot verschil met gisteren. We bezochten de befaamde kathedraal. In de kathedraal waren er honderden toeristen en we moesten minstens 1u wachten eer we het graf van St. Jacob konden zien, wat we dan ook niet deden. Er was een plaats waar de pelgrims die wilden bezinnen konden zitten en dit werd afgeschermd door 2 bodyguards.
Verder kuierden we wat door de smalle oude, drukke straatjes. Vanuit een wat hoger gelegen park kregen we een mooi zicht op de stad.
’s Middags aten we in een restaurantje waar de ober de gerechten vertaalde in het Engels en namen een ijsje als dessert (postre).
We gingen onze compostelaten halen. Dit is een bewijs dat je de tocht voltooid hebt en je moet dit aan de hand van je stempelboekje bewijzen. Na de val hadden we ons niet echt meer bezig gehouden met de stempels en ze twijfelden even. Uiteindelijk hebben we ze toch gekregen. Dan vertrokken we uit de stad, de lange wandeling terug naar de camping.




Dag 31, Santiago-Madrid 500km

We staan vroeg op om zeker op tijd voor onze vlucht te zijn. Het is ongeveer 45min fietsen tot de luchthaven. Daar aangekomen moeten we tot onze verbazing onze fietsen niet inpakken. Enkel de basis: banden deels laten leeglopen, pedalen eraf, stuur schuin en voorwiel eruit. Alles gaat goed en we hebben tijd genoeg. Wouter heeft nog nooit gevlogen en vindt het zeer spannend. Aangekomen in Madrid halen we onze bagage en er is geen schade aan de fietsen. Maar aan de balie loopt het fout. Ze zeggen dat onze fietsen niet meekunnen omdat ze niet in een doos zitten. Maar nu nog het grootste probleem: niemand weet waar je dozen kan kopen op de luchthaven. Gevolg: we missen onze vlucht, moeten €200 betalen voor 2 nieuwe tickets en we worden niet geholpen door het personeel van Ryanair.
(wouter) Iemand had gezegd dat je bij Iberia dozen kon kopen dus nam ik een bus naar een andere terminal waar Iberia zich bevond. Ook hier geen geluk: de pesters verkochten de dozen enkel aan hun klanten. Ik besloot een taxi te nemen en vroeg me naar een fietsenmaker te brengen. Eenmaal onderweg zei de chauffeur dat we naar de Carrefour zouden gaan, omdat het daar goedkoper is. Ik dacht dat hij het wel beter zou weten dus protesteerde ik niet. Daar aangekomen toonde hij me een gewone reiskoffer. Vanwaar haalt hij het gedacht dat hier een fiets zou inpassen? Gelukkig verkopen ze in de Carrefour ook fietsen en de chauffeur vroeg aan een verkoper om 2 kartonnen dozen. Spijtig genoeg hadden ze maar 1 doos, maar de verkoper zei dat er tegen sluitingstijd nieuwe fietsen toekwamen en dus tegen 21u30 eens moesten terugkomen. De chauffeur belde met zijn collega en sprak af dat ik zijn collega om 20u moest bellen en dat hij me aan terminal 2 ging komen halen. Echter toen ik hem belde kreeg ik geen antwoord en ik besloot om gewoon een andere taxi te nemen naar de Carrefour. Maar ’s avonds zijn er al minder taxi’s, meer dan de helft van de chauffeurs kan geen Engels en de meeste zagen het niet zitten om zo’n grote doos in hun auto te proppen. Gelukkig vond ik iemand die ,na veel aandringen, het zag zitten me te voeren. Enig probleem: Madrid is zo’n grote stad en er zijn wel 10 winkelcentrums. Hij reed naar een plek waar hij dacht dat er een Carrefour was, maar het was een andere keten. We probeerden toch, maar hier verkochten ze geen fietsen. Ondertussen was het al 21u40 en de winkels sluiten om 22u! Snel naar een Carrefour gereden, ze waren al aan het afsluiten. Aan een verkoper een doos gevraagd en hij heeft een nieuwe fiets uit de doos gehaald en die aan mij gegeven. O ik was zo blij dat ik een stomme doos had! Van een stresssituatie gesproken! Ik bedankte de chauffeur en ging naar Anne. Nu nog de tweede fiets inpakken en dan even slapen om rond 3u30 terug op te staan. We hebben onze vlucht om 6u15.




Dag 32, Madrid-Charleroi 1400km

Deze keer geen problemen. We waren zo blij toen we in Charleroi waren! Mama wachtte ons met boterkoeken en andere lekkere dingen op.








Slot
Het was een unieke ervaring om samen op tocht te zijn. We hebben zoveel mooie dingen gezien en hebben zoveel beleefd. Het was fantastisch om zoveel mensen te ontmoeten.
Het heeft een grotere invloed op ons gehad dan verwacht. We hebben ons leren onthaasten en dat zet je wel door in het dagelijkse leven. Fietsen is ideaal om de wereld te ontdekken: niet te snel en niet te traag en je hebt weinig zorgen. De volgende reis zal er zeker komen!